Η μέρα της κηδείας της Αλεξάνδρας έφτασε. Η Εξόδιος Ακολουθία έχει αρχίσει και όλοι οι ήρωες μας βρίσκονται εκεί για να της αποδώσουν τον ύστατο αποχαιρετισμό. Μέσα στην κατανυκτική ατμόσφαιρα της εκκλησίας και μπροστά στο φέρετρο, κάνει ο καθένας ξεχωριστά, τον δικό του απολογισμό πράξεων και ζωής. Παράλληλα όμως, αναλαμβάνουν και το δικό τους κομμάτι ευθύνης για τον χαμό και την δυστυχία της Αλεξάνδρας αιτούμενοι της συγνώμης της. Την ίδια ώρα, η Αλεξάνδρα σαν οπτασία, ντυμένη στα λευκά, περιφέρεται ανάμεσα τους. Μπαίνει στις σκέψεις τους. Τους απευθύνει το λόγο. Τους ξυπνά τις τύψεις και τις ενοχές τους ενώ γενικά κάνει μαζί τους ένα τελευταίο ξεκαθάρισμα συμπεριφοράς και λογαριασμών. Κάποτε καυστικό, αλλά και κάποιες φορές άκρα συγκινητικό. Η ατμόσφαιρα της εκκλησίας ξετυλίγεται όμως και φτάνει ακόμη μακρύτερα. Από το κονάτζιη μέχρι τον καφενέ. Κι από την αποθήκη όπου κρύβεται ο Στράτος, μέχρι τις φυλακές απ’ όπου βρίσκεται ο Καράγιωρκης, ο θάνατος και η κηδεία της Αλεξάνδρας αποτελεί το κυρίως θέμα. Το σίγουρο πάντως είναι πως την ώρα που η ταφή τελειώνει και το μνήμα κλείνει, πολλά άλλα θέματα ανοίγονται στις ψυχές και τις ζωές των ηρώων...